Nowa Ruda to miasto w województwie dolnośląskim, które wchodzi w skład aglomeracji wałbrzyskiej. Położona w Sudetach Środkowych, pomiędzy Górami Sowimi, Górami Bardzkimi, Górami Stołowymi i Górami Suchymi, powstała mniej więcej w trzynastym wieku. Jakieś sto lat później stała się własnością rodu Dohnów, który był jednym z najbardziej poważanych arystokratycznych rodów pruskich.
Na początku XV wieku szewcom noworudzkim nadano cech, a miasto prawa miejskie. To właśnie sukiennictwo i szewstwo nadały tempo szybkiemu rozwojowi miasta, które wkrótce miało stać się właściwie miejscowością górniczą. Od 1871 roku Nowa Ruda należała do II Rzeszy Niemieckiej, a nieco później do miasta doprowadzono kolej z Kłodzka. Niestety, dynamiczny rozwój miejscowości został przerwany przez wielką tragedię w postaci pożaru, który strawił ogromną część śródmieścia, w tym rynek i kościół. Tuż przed drugą wojną światową Nowa Ruda znów nie miała szczęścia – doszło do katastrofy górniczej, w której zginęło ponad sto górników. Dopiero po roku 1945 miasto znów zaczęło się rozwijać i otwierać kolejne zakłady, głównie wydobywcze i włókiennicze.
Nowa Ruda to miasto, które na szczęście nie słynie wyłącznie ze złej passy i tragicznej historii. Malowniczo położona miejscowość to miejsce, w którym znajduje się sporo zabytków i atrakcji, które warte są odwiedzenia. Główny plac miasta, którego ozdobą jest piękny ratusz, stanowi wystawę zabytkowych kamienic.
Turystyczna Kopalnia Węgla w Nowej Rudzie zaprasza do pokonania Podziemnej Trasy Turystycznej z kolejką górniczą. Została stworzona na terenie dawnej kopalni Piast i znajduje się tam maszynownia szybu „Lech” z 1890 roku.
Z kolei nad Wodzicą znajdziemy Domki Tkaczy, które niegdyś zajęte były przez tkaczy-włókienników, które przeniosą nas do XVII i XVIII wieku, kiedy życie tutaj toczyło się wokół rzemieślniczej pracy starych mistrzów w swojej dziedzinie.
Przy ulicy Piłsudskiego 2 znajduje się zamek Stillfriedów, którego powstanie datuje się na wiek XVI. Jest to dawna rezydencja baronów von Stillfried, która została przebudowana w XVIII wieku i dziś odwołuje się do trendów architektonicznych renesansu i baroku.