W początkach państwa polskiego, książęta i król Polski nie mieli stałego miejsca swojego pobytu. Zanim Bolesław Chrobry został koronowany na króla Polski władzę nad rodzącym się państwem, sprawował Mieszko I wywodzący się z dynastii Piastów. Mieszko podróżował po ziemiach polskich i zatrzymywał się w różnych istniejących wówczas grodach, lub zlecał ich budowę. Podobnie Bolesław Chrobry, nawet kiedy już w roku 1025 został koronowany na króla, nie miał stałej siedziby. Było to najpewniej wynikiem tego, że król musiał doglądać tworzących się podwalin przyszłego potężnego państwa. Jeśli król podróżował, to nie było potrzeby budowania jakiegoś stałego ośrodka władzy. Wraz z upływem wieków sytuacja ulegała zmianie. Fundamenty państwowości były na tyle silne, że król mógł zacząć zarządzać całym państwem ze stworzonego przez siebie ośrodka. Dziś między historykami nie ma zgody co do tego, w którym mieście była pierwsza stolica Polski. Przyjęto zatem, że Gniezno mogło być tym ośrodkiem. Burzą się przeciwko temu poznaniacy, uważając, że to pierwszeństwo należy się im. Niewątpliwie bezapelacyjnie, można przyjąć, że Kraków był tą pierwszą mocno udokumentowaną stolicą. Nie trwało to zbyt długo, bowiem Zygmunt III Waza przeniósł stolice do Warszawy.
Kraków miał swój Wawel, a Warszawa Zamek Królewski, który jest jednym z najwspanialszych zamków w Polsce.
1. Zanim zbudowano Zamek Królewski w Warszawie, na jego miejscu istniał drewniany gród. Władcą sprawującym pieczę nad tym miejscem był Bolesław II mazowiecki. Jednak rozbudowę grodu przypisuje się księciu Zamek Januszowi I Starszemu. On to właśnie, kiedy został księciem warszawskim, postanowił zbudować w mieście swoją murowaną siedzibę. Janusz I zaczął wznosić mury miejskie, a wraz z nimi murowaną rezydencję tak zwaną Kamienicę.
2. Kolejną inwestycją Janusza I było zbudowanie okazałej nowej rezydencji znajdującej się między dwiema wieżami Grodzką i Żurawiem. Budynek ten nazwano Dworem Wielkim. Dziś jest to najstarsza część Zamku Królewskiego. Był to trzykondygnacyjny budynek bogato zdobiony utrzymany w stylu gotyckim. Wokół tej siedziby zaczęto wznosić kolejne budynki. Był to budynek sądu ziemskiego zwany Szopą, budynki mieszkalne zwane Dworem Mniejszym.
3. Warszawa zaczęła zdobywać coraz większe znaczenie, utrwalone ono zostało choćby przez przeniesienie się do niej Królowej Bony wraz ze swoimi córkami i dworem. Królowa zamieszkała w Dworze Mniejszym. Kolejnymi władcami często przebywającymi w Warszawie byli król Zygmunt I Stary, Zygmunt II August, Stefan Batory i w końcu Zygmunt III Waza.
4. Znaczenie Warszawy znacząco wzrosło po podpisaniu w 1569 roku unii pomiędzy Polską i Litwą. W tym czasie Warszawę wybrano jako miejsce stałych obrad sejmów Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Wraz z tym faktem do miasta zaczęto przenosić coraz więcej urzędów państwowych.
5. Pierwsza poważniejsza rozbudowa Zamku miała miejsce za czasów rezydowania w Dworze Mniejszym Anny Jagiellonki. W roku 1571 Dwór Wielki zaczęto modernizować według projektu architekta Giovanniego Battisty Quadro. Modernizacja dotyczyła głównie wnętrza.
6. Śmierć Anny Jagiellonki sprawiła, że warszawska rezydencja królewska mogła być swobodnie rozbudowywana za sprawą Zygmunta III Wazy. Ostatecznie od roku 1596 stolica Polski została przeniesiona z Krakowa do Warszawy. W związku z tym dotychczasowa siedziba władców wymagała modernizacji i rozbudowy.
7. Złe czasy dla Zamku Królewskiego to czas potopu szwedzkiego w latach 1655-1657, Był on wówczas wielokrotnie rabowany i demolowany przez wojsko szwedzkie.
8. Rozkwit Zamku Królewskiego przypada na panowanie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Król był zagorzałym miłośnikiem sztuki, dobrego smaku i wszystkich dobrych przymiotów należnych każdemu władcy. Gdyby te same cechy towarzyszyły działaniom politycznym, być może nie doszłoby do rozbiorów Polski.
9. Mecenat króla Stanisława Augusta nad przemianami na Zamku Królewskim sprawił, że stał się on bardzo okazałą i gustownie urządzoną siedzibą królewską. Jeszcze nigdy w historii państwa polskiego królewska siedziba nie była tak reprezentacyjna jak w czasach przedrozbiorowych. Król nie szczędził pieniędzy z kasy państwowej jak i swojej prywatnej na rozwój Zamku Królewskiego. Za jego czasów powstało kilka projektów przebudowy i rozbudowy Zamku. Niestety szczupłość finansów nie pozwoliła na realizację tych projektów.
10. W roku 1806 i 1807 na Zamku przebywał cesarza Napoleon Bonaparte. Podczas tych wizyt powstała koncepcja utworzenia Księstwa Warszawskiego.
11. W roku 1836 Zamek Królewski w Warszawie stał się siedzibą namiestnika carskiego Iwana Paskiewicza. Namiestnik zlecił i przeprowadził kilka modernizacji Zamku.
12. Poczynając od 1926 roku, Zamek Królewski pełnił funkcję reprezentacyjną Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej. Część sal udostępniono do zwiedzania.
13. Podczas wojny obronnej w 1939 roku, Zamek Królewski podobnie jak część Warszawy został zniszczony na skutek pożaru spowodowanego bombardowaniami niemieckich samolotów. Po wkroczeniu do Warszawy wojsk niemieckich zamek został ograbiony ze wszystkiego, czego nie udało się z niego wywieźć przed kapitulacją Warszawy.
14. Adolf Hitler nakazał wysadzenie Zamku Królewskiego już w 1939 roku. Jednak nie wykonano tego polecenia, choć poczyniono wszystkie niezbędne działania do zrealizowania tego projektu. Zamek Królewski podobnie jak Stare Miasto został zniszczony podczas Powstania Warszawskiego.
15. Decyzję o odbudowie Zamku Królewskiego władze Polski Ludowej podjęły tuż po zakończeniu II wojny. Jednak plan ten realizacji doczekał się dopiero w latach siedemdziesiątych XX wieku. Zamek został odbudowany, a finansowanie tego przedsięwzięcia było możliwe dzięki składkom całego polskiego społeczeństwa. Rozpoczęta w roku 1971 odbudowa zakończyła się ostatecznie w roku 2019 kiedy to zrekonstruowano i oddano społeczeństwu do zwiedzania dolny ogród zamkowy.
admin
