Turystyka górska w Polsce ma się doskonale, co widać na pieszych szlakach w Beskidach, Sudetach oraz w Tatrach. Jedni wędrują tam, gdzie czeka piękna przyroda lub spora liczba punktów widokowych, inni koncentrują się na zdobywaniu najwyższych szczytów. Gdzie ich szukać? W Tatrach, a dokładniej w ich głównej grani. Jakie miejsca warto odwiedzić? Oto 10 punktów w polskich górach, które przyciągają wysokością.
1. Rysy (2499 m n.p.m.)
Choć właściwy szczyt Rysów (2503 m) znajduje się po stronie słowackiej, dla Polaków ważnym osiągnięciem jest wejście na najwyższy punkt w granicach Polski. Na tych, którzy wejdą na Rysy, czekają piękne widoki i niezapomniane wrażenia. Szczyt ten należy do Korony Europy, a na zdobywających go turystów czeka wiele wrażeń. Piękne widoki, alpejska roślinność – wszystko to już w połowie XIX wieku zachęcało do zdobywania Rysów.
Jak się tu dostać? Szlakiem turystycznym prowadzącym od strony schroniska nad Morskim Okiem przez Czarny Staw (czas przejścia to ok. 4 godziny), lub od strony Popradzkiego Stawu leżącego na terenie Słowacji (czas wejścia ok. 2,5 godziny). Ponieważ od strony polskiej turyści muszą najpierw dotrzeć nad Morskie Oko (co oznacza dodatkowe 2 godziny marszu) osoby pragnące zdobyć Rysy w czasie jednodniowej wycieczki najchętniej stawiają na trasę słowacką.
2. Mięguszowiecki Szczyt Wielki (2438 m n.p.m.)
Mięguszowiecki Szczyt Wielki to jeden z Mięguszowieckich Szczytów, przez które prowadzi zielony szlak turystyczny – jeden z najbardziej wymagających w polskich Tatrach. Pierwszym człowiekiem na jego szczycie był Ludwik Chałubiński (syn Tytusa), któremu udało zdobyć się tę górę w czerwcu 1877. I choć od tej pory wiele osób stawało na szczycie, każde wejście wymagało sporego wysiłku i bardzo dobrego przygotowania.
Na najwyższy z Mięguszowieckich Szczytów nie prowadzi szlak pieszy, są za to liczne drogi taternickie. Ta najpopularniejsza to Droga po Głazach, która prowadzi od Morskiego Oka przez Czarny Staw pod Rysami, Kazalnicę i Przełęcz pod Chłopkiem. Najłatwiejsza jest trasa ze Słowacji, która zaczyna się w Dolinie Hińczowej, w rejonie Wielkiego Stawu Hińczowego.
3. Niżne Rysy (2430 m n.p.m.)
Niżne Rysy to szczyt w północnej grani Rysów, na który można dostać się tylko dzięki kilku trasom wspinaczkowym. Te najpopularniejsze to trasy prowadzące z Przełęczy pod Rysami lub Kotła pod Rysami, sporym powodzeniem cieszy się też Zajezdnia Szatana – trasa prowadząca ścianą północno-zachodnią. Popularny jest też trawers z Kopy Spadowej do Kotła pod Rysami oraz trawers biegnący północną granią z Ciężkiej Przełączki.
4. Mięguszowiecki Szczyt Czarny (2410 m n.p.m.)
Mięguszowiecki Szczyt Czarny należy do grupy Mięguszowieckich Szczytów, przyciągającym uwagę majestatyczną sylwetką i ciekawą okolicą. Wznosi się ona nad polską Doliną Rybiego Potoku oraz słowacką Doliną Mięguszowiecką, które same w sobie mogą się stać ciekawymi celami wycieczki. Bliskość Rysów i Morskiego Oka to kolejny czynnik, który przyciąga tu taterników.
Mięguszowiecki Szczyt Czarny po raz pierwszy zdobyto w 1903 roku, a czynu tego dokonała Antonina Englisch. Dziś na wierzchołek mogą się dostać tylko doświadczeni taternicy, na których czeka kilka tras wspinaczkowych. Do tych najpopularniejszych zaliczają się: trasa z Przełęczy pod Chłopkiem, trawers z Wyżniego Kotła Czarnostawiańskiego przez Wyżni Czarnostawiański Przechód na Siodło za Kazalnicą oraz trasa prowadząca Żlebem Zaremby.
5. Mięguszowiecki Szczyt Pośredni (2393 m n.p.m.)
Mięguszowiecki Szczyt Pośredni jest kolejnym przedstawicielem słynnej trójki, którą tak chętnie podziwiają turyści odpoczywający nad Morskim Okiem. Podobnie jak na sąsiadujące z nim Szczyty Mięguszowieckie można się tu dostać tylko trasą wspinaczkową dla doświadczonych taterników. Gdzie zacząć wędrówkę? Można ruszyć z Mięguszowieckiej Przełęczy Wyżniej lub Przełęczy pod Chłopkiem, można postawić na Drogę Komarnickich, która prowadzi ścianą północno-wschodnią. W każdym przypadku najlepszym punktem startowym może się stać schronisko nad Morskim Okiem, z którego można w krótkim czasie dojść nad Czarny Staw.
6. Hińczowa Turnia (2377 m n.p.m.)
Hińczowa Turnia jest częścią Wołowego Grzbietu oraz jednym z ciekawszych punktów na mapie Tatr Wysokich. Jednym z najbardziej charakterystycznych punktów jest tu okno skalne, doskonale widoczne od strony Doliny Hińczowej (leżącej po słowackiej stronie granicy).
Hińczowa Turnia po raz pierwszy została zdobyta w lipcu 1903 roku, a pierwszymi osobami na jej szczycie byli Karol Englisch i Johann Hunsdorfer senior (przewodnik tatrzański pochodzący ze Spisza). Pierwsze zimowe wejście na Hińczową Turnię nastąpiło w marcu 1910 roku i było wielkim sukcesem Polaków: Mieczysława Lerskiego i Jerzego Maślanki. Dziś na szczyt ten prowadzą zaledwie dwie drogi wspinaczkowe, prowadzące albo północno-wschodnią ścianą, albo granią biegnącą od strony Czarnostawiańskiej Przełęczy. Trasa ta jest dość trudna, a taternicy wybierający się na Hińczową muszą posiadać bardzo dobrą orientację w terenie.
7. Cubryna (2376 m n.p.m.)
Cubryna to jeden z tych szczytów w głównej grani Tatr, które doskonale widać znad Morskiego Oka. Zdobią ją piarżyste tarasy, wśród których wyróżnia się Wielka Galeria Cubryńska leżąca na wysokości ok. 2080–2200 m n.p.m. Cubryna może się też pochwalić ciekawą szatą roślinną, a na jej zboczach występują stanowiska warzuchy tatrzańskiej oraz mietlicy alpejskiej.
Postrzępiony wierzchołek jest atrakcyjnym celem dla wielu taterników. Pierwsze wejście na szczyt nastąpiło już w 1884 roku, kiedy to na Cubrynie stanęli: Karol Potkański, Kazimierz Bednarz i Jan Fedra. W 1913 roku István Laufer dokonał pierwszego zimowego wejścia, zapisując tym samym kolejną ważną kartę w dziejach taternictwa. Jak wejść na szczyt? Brak tu szlaków pieszych, są za to liczne trasy dla taterników. Dla tych początkujących najlepszym wariantem jest trasa z Hińczowej Przełęczy, na którą można się dostać od strony Morskiego Oka przez Galerie Cubryńskie, lub od Słowacji. Tu trasa biegnie od Wielkiego Hińczowego Stawu, a wejść na nią można tylko w towarzystwie licencjonowanego przewodnika.
8. Wołowa Turnia (2373 m n.p.m.)
Wołowa Turnia to kolejny szczyt należący do Wołowego Grzbietu, cieszący się wielką popularnością wśród taterników. Jednych przyciąga jej majestatyczna sylwetka, innych rzadkie gatunki roślin porastające zbocza tej góry. To właśnie na Wołowej Turni znajduje się jedno z nielicznych stanowisk rogownicy jednokwiatowej – rośliny, które poza Tatrami Wysokimi w Polsce nie można spotkać.
Wołowa Turnia zachwyca przede wszystkim południową ścianą, przez którą biegną najpiękniejsze trasy wspinaczkowe. Nie prowadzi to jednak żaden szlak turystyczny, przez co szczyt ten dostępny jest tylko dla doświadczonych taterników. Skąd najlepiej zacząć wędrówkę? Z terenu Słowacji, a dokładniej z Popradzkiego Plesa, z którego na szczyt można dotrzeć już po 3 godzinach wspinaczki.
9. Żabia Turnia Mięguszowiecka (2335 m n.p.m.)
Żabia Turnia Mięguszowiecka to kolejny szczyt w Tatrach, przez który przebiega granica polsko-słowacka. Jej wierzchołek jest najbardziej na południowy wschód wysuniętą kulminacją Wołowego Grzbietu. Charakterystyczna sylwetka i ciekawa lokalizacja sprawiły, że już w początkach XX wieku zaczęto organizować wyprawy na ten szczyt. Jego pierwszym zdobywcom był niemiecki duet (Katherine Bröske i Simon Häberlein), który wszedł na szczyt latem 1905 roku. Pierwsze zimowe wejście na Żabią Turnię nastąpiło w 1913 roku, kiedy na wierzchołku góry stanął Alfréd Grósz – spiski taternik.
Na szczyt ten nie prowadzą szlaki turystyczne, jednak na Żabią Turnię mogą wchodzić taternicy. Czeka na nich kilka tras wspinaczkowych o różnym stopniu trudności (część z nich zaczyna się w pobliżu szlaku biegnącego na Rysy). Na szczyt ten najłatwiej dostać się od strony Żabiej Przełęczy Mięguszowieckiej, można też rozpocząć wspinaczkę na terenie Żabich Stawów Mięguszowieckich.
10. Świnica (2301 m n.p.m.)
Świnica to jeden z popularniejszych szczytów w Tatrach Wysokich, który przyciąga majestatyczną sylwetką oraz bliskością Zakopanego. Świnica dumnie wznosi się nad słynną Doliną Gąsienicową oraz Doliną Pięciu Stawów Polskich, można ją też podziwiać z Doliny Cichej, leżącej już po słowackiej stronie.
Majestatyczna Świnica dość wcześnie zaczęła przyciągać uwagę taterników. Już w początkach XIX wieku próbował zdobyć ją Stanisław Staszic, jednak pierwszego wejścia dokonali Austriacy w 1822 roku. Pierwszymi Polakami na Świnicy byli Maciej Roj i Józef Stolarczyk (pierwszy zakopiański proboszcz), którzy zdobyli ten szczyt w 1849 roku.
Jak wejść na Świnicę? Taternicy mogą korzystać z licznych tras wspinaczkowych, turyści – ze szlaków pieszych. Warto jednak pamiętać, że są to trasy wymagające dobrego przygotowania oraz dobrej kondycji. Prowadzi tu szlak czerwony biegnący od Czerwonych Wierchów i Kasprowego Wierchu, oraz bardzo trudny szlak jednokierunkowy od strony Zawratu.
admin
