Żbik to gatunek drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych, który występuje na Kaukazie, w Europie oraz w Azji Mniejszej. Swój specyficzny wygląd zawdzięcza warunkom, w jakich egzystuje. Oto wybrane ciekawostki na temat żbików.
1. Wyróżnia się ponad dwadzieścia podgatunków żbika europejskiego. Kot ten po raz pierwszy został opisany przez Linneusza w drugiej połowie XVIII wieku, a swoją nazwę zawdzięcza innemu naukowcowi, Johannowi Christianowi Danielowi von Schreberowi.
2. Żbiki występują na Półwyspie Iberyjskim, we Francji, Włoszech, na Półwyspie Bałkańskim oraz w niektórych częściach Turcji. Jeśli chodzi o Wielką Brytanię obecnie można go spotkać tylko w Szkocji, podczas gdy populacje walijska i angielska zostały wytępione.
3. Żbiki występują również w Polsce, choć ich populacja osiąga tutaj maksymalnie 200 osobników. Można je spotkać w niektórych częściach Karpat. Koty te uwielbiają lasy liściaste i mieszane, za to unikają osad ludzkich i terenów rolniczych.
4. Żbiki nieco przypominają standardowego europejskiego kota, jednak ze względu na trudne warunki naturalne, ich futro jest o wiele grubsze, a sierść dłuższa. Dodatkowo na ich grzbiecie widnieje ciemna pręga.
5. W przypadku tych kotów przeciętny dorosły samiec wazy od pięciu do ośmiu kilogramów, podczas gdy waga samic waha się od 3 do 4 kilogramów. Ich waga ulega zmianom w zależności od pory roku, a długość ciała u samców może wynosić maksymalnie 90 centymetrów.
6. Głównym pożywieniem w jadłospisie żbików są gryzonie, takie jak krety, nornice i myszy leśne. Zdarza im się również polować na nieco większe zwierzęta, na przykład tchórze, łasice, kuny, małe sarny, jelenie czy ptaki, które funkcjonują głównie na ziemi.
7. Żbiki bardzo dobrze się wspinają, ale zazwyczaj polują na ziemi. Są bardzo cierpliwe i potrafią obserwować swoją ofiarę tak długo, aż wyczują, że atak ma największe szanse na powodzenie.
8. Żbiki są zwierzętami terytorialnymi, które żyją w samotności. Według naukowców są skłonne utrzymywać ograniczone kontakty z najbliżej żyjącymi kotami tego samego gatunku, ale raczej nie spotyka się ich razem.
9. Samice mają silny instynkt macierzyński i żeby dbać o swoje potomstwo bardzo rzadko opuszczają tereny leśne. Zdarza się jednak, że samce odwiedzają tereny rolnicze w poszukiwaniu pożywienia.
10. Sezon godowy u żbików zaczyna się w styczniu i trwa aż do marca. Sama ruja trwa maksymalnie sześć dni, a ciąża niemal siedemdziesiąt. Młode żbiki najczęściej przychodzą na świat wczesną wiosną. Może ich być nawet osiem, ale zdarza się, że rodzi się tylko jeden.
11. Przez pierwszy miesiąc młode karmione są tylko mlekiem swojej matki, a po upływie tego czasu do ich jadłospisu dochodzi również pokarm stały. Muszą minąć aż cztery miesiące, żeby matka przestała karmić żbiki swoim mlekiem, ale wówczas całkiem dobrze radzą sobie już na polowaniu.
12. Jak większość dzikich i udomowionych kotów, żbiki są najbardziej aktywne w nocy. Najchętniej polują, kiedy zapada zmrok oraz o świcie, a doskonały wzrok sprawia, że mają wielką przewagę nad swoimi ofiarami.
13. W naturalnym środowisku żbiki żyją maksymalnie dziesięć lat. Kiedy znajdą się pod opieką ludzi zdarza im się dożyć nawet szesnastu lat.
14. W Polsce żbiki objęte są ścisłą ochroną gatunkową, ponieważ ich populacja jest bardzo mała. Z kolei na terenie całej Europy obejmuje je ochrona na podstawie konwencji berneńskiej. Co ciekawe, najczęściej padają one ofiarami myśliwych, kiedy zostaną przypadkiem uznane za dużo groźniejsze, dzikie koty.
15. W naturze żbiki już w ogóle nie występują w Anglii, ale podjęto próbę zmiany tego stanu rzeczy. Obecnie hoduje się je tam, aby sporą populację wypuścić na wolność w roku 2022.
16. Przednie łapy żbików są wyposażone w pięć palców, a mimo to zostawiają na podłożu ślady z czterema palcami. Dzieje się tak, ponieważ ich środkowy palec jest mocno wysunięty i w ogóle nie dotyka podłoża.
17. Kiedy żbik się zdenerwuje albo czuje zagrożenie, płasko układa uszy na głowie, otwiera szeroko pysk i wydaje z siebie głośne parsknięcia. Oznacza to, że zwierzę jest bardzo zestresowane i może próbować zaatakować.
18. W języku angielskim fraza “wildcat strike”, czyli uderzenie żbika, oznacza strajk robotników. Dlatego też żbik w okręgu jest symbolem dzikich wystąpień robotniczych, a dokładnie związku zawodowego Industrial Workers of the World.
19. Żbik afrykański ma o wiele krótszy ogon i sierść niż żbik europejski. Różnice te wynikają z warunków naturalnych występowania, a więc przede wszystkim z temperatury powietrza. Żbiki europejskie muszą radzić sobie w lasach o każdej porze roku, dlatego ich futro musi stanowić ochronę przed zimnem.
20. Z biegiem lat żbiki coraz częściej krzyżują się z kotami domowymi. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, kiedy zamieszkują obrzeża lasów, gdzie pojawiają się koty domowe z pobliskich domostw.
admin
