Szop pracz, zwany również szopem amerykańskim, to ssak pochodzący z Ameryki Północnej. Jest wszystkożernym, sympatycznym zwierzęciem, który w niektórych częściach Stanów Zjednoczonych i Kanady jest niemal tak powszechny, jak w wiewiórki w Europie Środkowej. Często uznaje się go jednak za szkodnika. Co warto wiedzieć o szopach praczach? Poniżej znajdują się wybrane ciekawostki.
1. Szopy pracze były znane w Ameryce Północnej od wieków, ale pierwsze opisy tego gatunku zawdzięczamy Krzysztofowi Kolumbowi, który zachwycił się tym gatunkiem podczas swoich znanych wypraw.
2. Członkowie załogi Krzysztofa Kolumba nazywali ten gatunek psem podobnym do borsuka. Według naukowców mięso szopa pracza stało się szybko pożywieniem na statku wielkiego odkrywcy. Zabrano również kilka osobników do Europy, ale nie przeżyły one zbyt długo w Portugalii.
3. Szop pracz charakteryzuje się masywną sylwetką, małą głową ze szpiczastymi uszami i długim ogonem w jasno-ciemne pasy. Jego szpiczasty pyszczek wyróżnia się czarno-białym umaszczeniem.
4. Szopy zazwyczaj są aktywne w nocy, ale w wielu miejscach w Ameryce i Kanadzie przyzwyczaiły się do żerowania na dokarmiających je turystach oraz domostwach. W Kanadzie zaprojektowano nawet specjalne kosze na śmieci, które mają uniemożliwić szopom dostęp do śmieci.
5. Szopy są bardzo inteligentne. Według naukowców są w stanie rozwiązywać proste zadania i radzić sobie na bieżąco z wszelkimi przeciwnościami. Dlatego tez szybko nauczyły się, że warto zaczepiać turystów, którzy przez lata je dokarmiali. Dziś dokarmianie szopów jest zakazane, a ludzie starają się doprowadzić do ich ponownego usamodzielnienia.
6. Nazwa szopa pracza nawiązuje do typowego dla tego gatunku płukania pokarmu. Szopy żyjące w warunkach naturalnych płuczą jedzenie, aby oczyścić je z zanieczyszczeń. Z kolei szopy w ogrodach zoologicznych najprawdopodobniej wykonują podobne ruchy, symulując nawyki osobników żyjących na wolności, które niejako dziedziczą.
7. Ciąża szopa pracza trwa około sześćdziesięciu pięciu dni, a po upływie tego czasu na świat przychodzi od dwóch do pięciu młodych.
8. W warunkach naturalnych szopy pracze żyją tylko około trzech lat, co jest bardzo słabym wynikiem, biorąc pod uwagę fakt, że w ogrodach zoologicznych dożywają nawet dwudziestu lat. Przyczyną krótkiego życia szopów jest fakt, że coraz częściej żyją w pobliżu ludzi i ulegają wypadkom samochodowym.
9. Szopy często oddają kał i sikają w tym samym miejscu. Robią to, aby dobrze zaznaczyć teren, na który lubią wracać, by żerować, bawić się i spędzać czas wolny.
10. Do Polski szopy pracze zostały sprowadzone ponad siedemdziesiąt lat temu. Obecnie można na nie polować, jednak trzeba zapoznać się z terminami okresów ochronnych, kiedy samice chowają młode.
11. Szopy, mimo bardzo sympatycznej fizjonomii i łagodnego usposobienia, mogą być niebezpieczne, ponieważ roznoszą wiele chorób. Mogą być również nosicielami wścieklizny.
12. Podstawowym zmysłem szopów jest dotyk. Ich łapy są bardzo delikatne, dzięki czemu mogą one za pomocą dotyku badać dokładnie jedzenie przed konsumpcją.
13. Szopy pracze najchętniej spędzają czas w lasach mieszanych i liściastych. Mają jednak wielkie zdolności adaptacyjne, przez co można je spotkać również na terenach górskich i bagnistych. Wyróżnia się również tak zwane szopy miejskie, które żyją bardzo blisko domów i osiedli.
14. Szop pracz jest w stanie stanąć na tylnych łapach, żeby dokładnie obejrzeć przedmiot trzymany w przednich łapach. Jednak ze względu na to, że jego nogi są za krótkie w stosunku do tułowia, nie jest w stanie w ten sposób się poruszać.
15. Na placach szopa pracza, dookoła jego pazurów, rosną wibrysy. Są to specjalne włoski, które pozwalają mu identyfikować dotykany obiekt z większą dokładnością.
16. Według badaczy szop nie rozróżnia barw w ogóle albo też widzi je bardzo słabo. Jego wzrok jest dość dobry, ale tylko, kiedy patrzy na coś z bliska.
17. Szopy są zwierzętami wszystkożernymi. Najchętniej jedzą owoce i orzechy, ale polują również na bezkręgowce, ryby, płazy i małe ssaki. W wielu miastach tak zwane szopy miejskie jedzą resztki ze śmietników.
18. Przez wiele lat uważano, że szopy są samotnikami. Okazało się jednak, że tworzą niewielkie grupy męskie i żeńskie. Spotykają się na wyznaczonych obszarach, aby karmić młode.
19. Zdarzają się sytuacje, kiedy samica szopa musi chronić niedojrzałe, małe szopy przed agresją samca. Matki muszą wówczas izolować się razem z potomstwem aż do czasu , kiedy młode będą samodzielne.
20. Okres godowy szopów trwa od stycznia do połowy marca. W okresie tym samce szukają na swoim terenie płodnej samicy i muszą się śpieszyć, ponieważ ruja trwa tylko cztery dni. Zaloty oraz sama kopulacja trwają około godziny i powtarzają się cyklicznie co kilka dni.
admin
