Jednym z największych kompleksów leśnych znajdujących się na terenie Europy jest Puszcza Białowieska. Puszcza jest przykładem ostatniego dużego skupiska lasów nizinnych w Europie. Na obszarze puszczańskim znajdują się miejsca uznane za relikt pierwotnych krajobrazów leśnych. Większość drzew poszczycić się może ponad 100 letnim wiekiem. Cały obszar Puszczy Białowieskiej zajmuje powierzchnię ponad 1,5 tysiąca kilometrów kwadratowych i położony jest na terenie dwóch krajów Polski i Białorusi. N terenach leśnych zachowały się ostatnie w Europie fragmenty lasu pierwotnego nizin europejskich.
Puszcza jest także schronieniem dla wielu gatunków ptactwa i w związku z tym począwszy od 2010 roku należy do spisu ptaków IBA, prowadzonego przez BirdLife International. Od 1976 roku wpisana jest na prestiżową listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Powstanie i historia Puszczy Białowieskiej
Powstanie puszczy wiąże się z ustąpieniem lodowców mającym miejsce ponad 10 tysięcy lat temu. Wraz z końcem epoki lodowcowej wyginęły potężne roślino i mięsożerne gatunki zwierząt i ptaków. Zmieniła się także szata roślinna. Typowo tundrowy krajobraz sprzed epoki lodowcowej zastąpiony został nową roślinnością. Pojawiły się drzewa wśród których dominował drzewostan iglasty i drzewa drobnolistne. Na przestrzeni kolejnych 5 tysięcy lat pojawiły się drzewa liściaste, które do dziś występują na terenie puszczy.
Koniec zlodowacenia to także początek pojawiania się na tych terenach wędrownych plemion łowieckich. O fakcie tym świadczą badania prowadzone przez rozlicznych naukowców. Na podstawie badań potwierdzono, że na przełomie starej i nowej ery na terenach dzisiejszej Puszczy Białowieskiej żyły plemiona ludzkie. O fakcie tym świadczą różnego rodzaju wykopaliska. Główne wykopaliska prowadzone były i są na miejscach starych cmentarzysk i to właśnie z nich pochodzi najwięcej informacji o naszych prapraprzodkach.
W czasach nam bardziej współczesnych Puszcza Białowieska była własnością króla. W imieniu króla opiekę nad puszcza powierzono specjalnie powołanej straży nazwanej osoką. Już w XV wieku w puszczy istniał specjalny dwór królewski z którego korzystali władcy podczas polowań. Informacje o tym pochodzą z opisów zawartych w spuściźnie pozostałej po polskim kronikarzu Janie Długoszu. Od zawsze puszcza stanowiła żywy magazyn zwierzyny zapewniającej utrzymanie dworu królewskiego jak również wojska. Dobrym przykładem tego są polowania organizowane przed ważniejszymi wyprawami wojennymi. Pierwsze takie polowanie miało miejsce tuż przed wojną z Krzyżakami w roku 1409. Wszyscy królowie polscy poczynając od Jagiełły, a na Stanisławie Auguście kończąc odwiedzali Puszczę Białowieska
Początkowo Puszcza Białowieska wchodziła w skład zdecydowanie większego obszaru leśnego. Tworzyła go wspólnie z przylegającymi do niej puszczami: Jałowską, Błudowską, Czrniłowską, Łyskowską. To połączenie zaczęło powoli zanikać poczynając od XVI wieku. Coraz większa eksploatacja i pozyskiwanie terenów uprawowych sprawiła, ze do dnia dzisiejszego obecna puszcza, zmniejszyła się o ponad 45 %.
W dniu dzisiejszym licząca 1,5 tysiąca kilometrów kwadratowych puszcza leży na granicy z Białorusią. Na terenie Polski znajduje się 42 % powierzchni , a pozostała część leży po stronie Białorusi. Puszcza Białowieska to fragmenty puszczy Świsłockiej i Ladzkiej.
Flora i Fauna Puszczy Białowieskiej
Fauna
Na terenie puszczańskich ostępów żyje wiele gatunków zwierząt. Tak długo jak długo nie dojdzie do poważnego zachwiania gatunkowego zwierząt żyjących na terenie puszczy, tak długo zwierzęta zachowają swoje gatunki.
W utrzymywaniu odpowiednich proporcji służą głównie drapieżniki. W puszczy obok siebie żyją wilki, rysie, lisy, jenoty i wiele jeszcze innych drapieżników. Bezapelacyjnym królem Puszczy Białowieskiej jest żubr. Początkowo żubry swobodnie żyły na tym terenie. Do całkowitego załamanie tego gatunku zwierząt doszło w XVIII wieku. Dzięki staraniom polskich naukowców udało się przywrócić żubra do życia. Utworzenie rezerwatu żubrów zadziałało tak, że dziś na wolności w Puszczy Białowieskiej żyje ponad 950 żubrów, przy czym po stronie polskiej stado liczy 510 osobników.
Puszcza to także duże skupisko ptaków. Pośród wielu przebywających tu gatunków, 45 objęte jest ochroną siedlisk a 12 figuruje w polskiej czerwonej księdze zwierząt.
Las, a tym bardziej puszcza, jest doskonałym miejscem współżycia wielu owadów, gadów, płazów, skorupiaków i jeszcze innych gatunków żywych stworzeń. Dzięki zachowaniu równowagi pomiędzy wszystkimi mieszkańcami, las jest w stanie obronić się przed różnego rodzaju zawirowaniami biologicznymi. Człowiek nie jest potrzebny i ważne jest, aby ludzie stojący na straży przyrody niepotrzebnie w jej życie nie ingerowali.
Flora
Puszcza to przede wszystkim drzewa i to one stanowią podstawę współistnienia wszystkich pozostałych przedstawicieli rożnych gatunków.
W puszczy przeważają drzewa liściaste, sprzyja temu żyzne podłoże. Dominują dęby i graby. Pozostałą powierzchnię zajmują drzewa iglaste. Sosny i świerki są mniej wymagające i najczęściej spotkać je można na uboższych podłożach.
Jeśli człowiek swoją ingerencję w żyjącą puszczę ograniczy do niezbędnego minimum istnieje szansa, ze Puszcza Białowieska przetrwa kolejne setki lat z dużym pożytkiem nie tylko dla ludzi.
admin
