Manul stepowy to mały ssak drapieżny należący do podrodziny kotów. Naturalnie występuje w różnych częściach Azji i dzieli się na kilka podgatunków. Co warto wiedzieć na temat manula stepowego? Poniżej znajdują się wybrane ciekawostki.
1. Manul stepowy najprawdopodobniej istniał już dwa miliony lat temu. Po raz pierwszy został opisany w drugiej połowie XVIII wieku przez niemieckiego przyrodnika, Petera Simona Pallasa. Jego nazwa wywodzi się z języka mongolskiego.
2. Manule występują w północno-zachodnich Chinach, Mongolii, Kazachstanie, Iranie, Nepalu oraz Armenii. Ich naturalne warunki, w których czują się najlepiej, to przede wszystkim pustynie mongolskie i góry.
3. Ze względu na krępą budowę i długą sierść manule sprawiają wrażenie sporych kotów. W rzeczywistości jednak wagowo nie odbiegają za bardzo od domowych kotów, a niektóre z udomowionych ras są nawet większe.
4. To co odróżnia manule od większości kotów, to źrenice, które nie są u nich podłużne, tylko okrągłe.
5. Manule preferują chłodny klimat, dlatego bardzo często można je spotkać na stepach oraz w górach. Bez problemu i z wielką gracją poruszają się nawet po bardzo stromych zboczach.
6. Kolor ich futra zmienia się w zależności od pory roku. Jest ono długie, dzięki czemu doskonale znoszą wietrzną pogodę i zimę. W związku z tym mogą poruszać się po śniegu i nie odczuwać wychłodzenia organizmu.
7. Manule prowadzą samotniczy tryb życia. Zdecydowaną większość czasu spędzają w ukryciu, często korzystając z nor stworzonych przez inne zwierzęta. Na polowanie wyruszają dopiero po zapadnięciu zmroku.
8. Głównym daniem w jadłospisie manuli są małe ssaki i ptaki. Chętnie odżywiają się również szczekuszkami. Są to niewielkie ssaki z rzędu zajęczaków, które z wyglądu przypominają koszatniczki, ale poruszają się za pomocą skoków jak zające.
9. Spośród wszystkich kotów samice manuli mają najkrótszy czas rui. Trwa ona maksymalnie 42 godziny w lutym lub marcu. Kiedy dojdzie do zapłodnienia, wczesną wiosną na świat przychodzi od dwóch do sześciu małych kociąt.
10. Młode manule na początku są całkowicie zależne od matki, dlatego ani na chwilę się od niej nie oddalają. Dojrzałość osiągają dopiero po upływie pół roku, a gotowe do rozmnażania są po jedenastu miesiącach.
11. Ze względu na masywną budowę ciała, manule bardzo kiepsko i wolno biegają. Rekompensatą jest w ich wypadku inteligencja, dzięki której są zdolne budować zasadzki na potencjalne ofiary. W ten sposób nie muszą ich gonić, aby zdobyć pożywienie.
12. Manule wydają różne dźwięki, z których większość w ogóle nie przypomina dźwięków wydawanych przez koty. Niektóre z nich wydają raczej dźwięki podobne do szczekania.