Pantera śnieżna (nazywana również Irbisem śnieżnym) należy do rodziny kotowatych i zamieszkuje przede wszystkim Azję Środkową. Określany jest jako pantera śnieżna ze względu na zaśnieżone tereny, po których się porusza. Wyszczególniono dwa podgatunki zamieszkujące północną część Rosji i Mongolii oraz Himalaje i Chiny. To gatunek zagrożony wymarciem. Szacuje się, że na wolności przebywa nie więcej niż siedem tysięcy osobników.
1. Pantery śnieżne są kotami najbardziej zbliżonymi do tygrysów. Genetyczne badania dowodzą, że pomiędzy oboma gatunkami istnieje bardzo duże podobieństwo. Uważa się również, że jago gatunek rozdzieliły się ponad dwa miliony lat temu.
2. Dorosłe osobniki mogą osiągnąć wagę sięgającą przeszło 50 kilogramów. Długość ciała przeciętnej pantery śnieżnej wynosi 100cm i tyle samo może osiągnąć długość ogona.
3. Pantery śnieżne są samotnikami, które wiążą się w pary wyłącznie w okresie godowym.
4. Są mięsożercami. Geograficzne rozmieszczenie sprawiło, że w ich jadłospisie znajdują się przede wszystkim mniejsze ssaki, np. dziki, koziorożce czy piżmowce syberyjskie. Kiedy nie są w stanie zapewnić sobie mięsa, posilają się roślinnością.
5. Ciąża trwa niecałe sto dni. W jej efekcie na świecie na ogół pojawiają się dwa do trzech małych panter śnieżnych, które z mamą pozostają przez kolejny rok, by następnie wkroczyć na samodzielną drogę.
6. Pantera Śnieżna znajduje się w godle Tatarstanu, republiki znajdującej się w obrębie Federacji Rosyjskiej.
7. Irbisy śnieżne są przystosowane do życia w minusowych temperaturach. Posiadają bardzo gęste futro, mają owłosione łapy i niezwykle puszyste ogony, którymi nakrywają się w trakcie spoczynku.
8. To skalne koty. Poruszają się na wysokościach. Umaszczenie pozwala im na niemal całkowity kamuflaż. Ich futro na ogół przybiera nieco ciemniejszy kolor na grzbiecie. W tych partiach znajdują się również charakterystyczne ciemniejsze cętki. Brzuch jest znacznie jaśniejszy i może przybierać niemal biały odcień.
9. Irbisy śnieżne są bardzo masywne, aczkolwiek bez problemu skaczą na odległość sięgającą kilkunastu metrów. Są bardzo zwinne, co najczęściej można zaobserwować podczas ataku na mniejsze ssaki.
10. W poszukiwaniu pożywienia potrafią przebyć bardzo długie trasy w kiepskich warunkach atmosferycznych. Szacuje się, że pantera śnieżna każdego dnia pokonuje ok. 5-6 kilometrów.
11. Irbisy śnieżne są nazywane “Duchami Gór”. Poruszają się bezszelestnie i właściwie bez większego wysiłku wtapiają się w górskie otoczenie.
12. Na terenach, w których żyją polowanie na irbisy jest zabronione i surowo karane. Niemniej, polowania się odbywają. Kłusownicy znają wartość pięknego futra i wiedzą również, że pazury i kości irbisa są w Chinach uważane za jeden z najlepszych afrodyzjaków. Mimo zakazów sprzedaż “artefaktów” ma się dobrze, co przeraża miłośników zwierząt na całym świecie i nie robi większego wrażenia na lokalnej społeczności.
13. Często zdarza się, że atakują zwierzęta w gospodarstwach domowych. Nigdy jednak nie zarejestrowano, by próbował zaatakować człowieka.
14. Małe irbisy śnieżne tuż po urodzeniu przebywają w jaskiniach. To tam mama przygotowuje dla nich ciepłą ściółkę z sierści. W pierwszych tygodniach spędzają tam najwięcej czasu, dopóki mama nie stwierdzi, że są w stanie samodzielnie wyruszyć na spacer. Wówczas przemieszczają się jednak pod kuratelą samicy.
15. Największym wrogiem irbisów śnieżnych jest lokalna społeczność, która zalicza je do grupy niebezpiecznych szkodników. Często padają również ofiarami zasadzek zastawianych przez świstaki.
16. World Wide Fund for Nature od pewnego czasu naświetla problem, organizując wiele akcji na rzecz irbisów, które są zabijane przez kłusowników i właścicieli gospodarstw. Uświadamianie świata o krytycznej sytuacji tych dostojnych kotów jest najważniejszym aspektem.
17. Na ogół mają oczy w siwym kolorze lub zielonym oraz okrągłe źrenice.
18. Uważa się, że w niewoli mogą przeżyć nawet do dwudziestu lat. Na wolności wiek bywa skrócony. Przyczyną są polowania, ale również śmierć głodowa lub poniesione rany, które uniemożliwiają im normalne funkcjonowanie.
19. Irbisy śnieżne starają się unikać spotkań z człowiekiem. Bardzo długo były wręcz nieuchwytne, a jakiekolwiek próby poznania ich trybu życia spełzały na niczym. Dopiero tzw. fotopułapki pozwoliły zarejestrować je z bliska.
20. Ogon pantery śnieżnej pełni rolę steru. Pomaga również utrzymać równowagę, gdy porusza się po stromych zboczach i wysokich górach.
21. Od przeszło siedmiu lat obchodzony jest światowy dzień tych kotów. Wypada 14 października i jest inicjatywą World Wide fund for Nature, do której dołączyło kilkanaście innych państw.
22. W ramach niesienia pomocy panterom śnieżnym, można skusić się na adopcję takiego kota. Oczywiście, adopcja ma charakter symboliczny i w rzeczywistości polega na regularnym uiszczaniu pewnej kwoty, która pozwoli na niesienie realnej pomocy. Inicjatorem akcji jest Fundacja WWF Polska. Po dokonaniu adopcji otrzymujemy specjalny certyfikat.
admin
