Czersk – Tutaj bije Serce Borów Tucholskich
Bory Tucholskie to jeden z największych w Polsce obszarów leśnych. Dominującą rolę wśród drzewostanu wiedzie sosna. Jeśli ktoś myśli, że miasto Tuchola leży w centrum tego kompleksu leśnego i dlatego taką on przyjął nazwę to jest w błędzie.
Przez miasto wiedzie słynna droga zwana „Berlinką”, łącząca w dawnych czasach Królewiec z Berlinem. Bardzo charakterystyczna droga wybudowana przez Niemców w technologii wylewanego betonu. Niestety, obecnie betonowy szlak został zalany asfaltem i zyskał na przyjemnej trakcji , ale stracił cały swój urok. Jeździe po starej betonowej nawierzchni towarzyszył specyficzny stukot podczas pokonywania dylatacji. Dźwięk ten można było kojarzyć ze stukotem pociągów na łączeniach szyn.
Jeszcze jeden charakterystyczny element towarzyszy tej drodze, prawie nie ma zakrętów tak charakterystycznych dla większości dróg polskich.
Trzeba przyznać, że Niemcy podobnie jak Rzymianie byli i są mistrzami w budowie dróg.
Miasto nie może pochwalić się jakimiś okazałymi zabytkami. Tradycyjnie do najpoważniejszych zabytków zaliczany jest kościół św. Marii Magdaleny. We wnętrzu znajduje się drewniany ołtarz pochodzący z XVII wieku. Pierwotnie ołtarz znajdował się w katedrze Pelplińskiej.
W centrum miasta zobaczyć można modernistyczny ratusz z lat 20 XX wieku. Ponadto ciekawy jest zespół sądu grodzkiego, szkoła ewangelicka z końca XIX wieku, zespół dworca kolejowego z dwoma wieżami ciśnień z 1900 roku.
Czersk położony jest wśród lasów co daje doskonałe możliwości dla uprawiania turystyki pieszej i rowerowej.
W pobliskich lasach amatorzy grzybobrania zaspokoją swoje zbieracze pasje, tutejsze lasy obfitują w wiele gatunków grzybów.
Czersk może stanowić dobrą bazę wypadową do wielu ciekawych miejsc znajdujących się w niedalekiej odległości od miasta.
Czersk – krótko historycznie
Gdyby sięgać w bardzo odległe czasy to na wiele setek lat przed nową erą na terenach dzisiejszego Czerska i w okolicy są ślady osad ludzkich. Początek nowej ery to wyprawy kupieckie z południa Europy w rejony Bałtyku. Osady w sercu Borów leżały na szlaku jednej z odnóg kupieckich karawan w wyprawach po skarby Bałtyku jakimi były bursztyny.
Tradycyjnie jak przystało na tereny zdominowane przez Krzyżaków rozwój Czerska zapoczątkowany jest od 1309 roku. Wtedy właśnie te tereny znajdowały się pod wpływem komturstwa tucholskiego. Na leśnych terenach, ówcześni mieszkańcy trudnili się sztuką bartniczą. Leśne barcie były własnością panującego w danym momencie władcy. Miód bartny to zupełnie inny rodzaj miodu niż ten powszechnie znany w dzisiejszych czasach. Pszczoły żyły dziko i na swoje siedziby wybierały miejsca na drzewach, najczęściej w starych dziuplach. Mieszkańcy leśnych osad podpatrzyli ten zwyczaj i zaczęli sami budować barcie i zawieszać je w leśnych ostępach, wabiąc do nich pszczele roje. Każda barć posiadała swojego opiekuna zwanego bartnikiem. Bartnik zwyczajowo miał pd swoją pieczą kilkanaście barci. O znaczeniu tego zajęcia świadczy to, że w starych kronikach zapisywano ilu na danym terenie pracowało bartników. W rejonie Czerska było ich 24 zarejestrowanych w roku 1556. W tamtych czasach obok drewna miód bartny był największym i najcenniejszym skarbem leśnym.
Na przestrzeni wieków Czersk podobnie jak wiele miast pomorskich przechodził różne etapy swojego rozwoju. Wpływ na miasto i jego mieszkańców miały dziejące się akurat wydarzenia.
Czersk przez długie lata znajdował się pod niemieckim wpływem. Do Polski powrócił na mocy traktatu wersalskiego w styczniu 1920 roku. W mieście związanym z lasami rozwinął się przemysł drzewny głównie meblarski.
Rozwój miasta zahamowany został przez wybuch II wojny. Niemcy wkroczyli ponownie do miasta 3 września 1939 roku. Wraz z okupacją nasiliły się represje wobec polskiej ludności. Wojna na tym terenie skończyła się z wejściem żołnierzy radzieckich 21 lutego 1945 roku.
Czas powojenny to czas odbudowy i rozbudowy miasta.
Po więcej informacji turystycznych warto zajrzeć tutaj
admin
